پیروزی اسلام بر کمونیسم.
این مطلب به نقل از 2 منبع می باشید یک منبع از آریانات افغانستان و دومی فارس نیوز ایران.
نقل از اریانات سایت افغانستان
|
|---|
6
جدی سال 1358 مصادف است با تهاجم قوای سرخ شوروی، به قدرت رسیدن ببرک
کارمند و آغاز یک تحول دیگر در سر نوشت سیاسی اجتماعی و فرهنگی کشور ما.روس
ها به ساعت سه بعد از ظهر 25 دسامبر سال 1979 از طریق هوا وارد میدان
هوایی بگرام و خواجه رواش کابل شدند .در اولین ساعات ورود یعنی درست دو
ساعت بعد از تهاجم پنجاه و دو تن از افسران و سربازان نیروی هوایی و فرقه
صدو سه کوماندوی قوای اشغالگر کشته شدند .دو روز از ورود شوروی ها به
افغانستان نگذشته بود که اولین عملیات نظامی این کشور بالای تپه تاج بیک در
ساعت شش و چهل و پنج دقیقه بعد از ظهر گرفت که منجر به قتل حفیظ الله امین
و یک تن از افسران ارشد قوای سرخ شد .اما دلیل تهاجم قوای سرخ به
افغانستان چه بود؟سخنگوی وزارت دفاع جمهوری اسلامی افغانستان جنرال
ظاهرعظیمی دلیل تهاجم سربازان روس را به افغانستان بروز عوامل داخلی در
اتحاد جماهیر شوروی و هم چنین یک سلسله توافقات که در داخل خود افغانستان
رخ داد، خواند.عظیمی در این مورد به خبر نگار خبرگزاری صدای افغان گفت:
زمانی که رقابت میان پیمان ناتو و ورشو بالا گرفت و شوروی ها از نظر
جغرافیایی در وضعیت خوبی قرار نداشتند و هم چنین گرایش دولت مردان افغان به
سوی غرب از عوامل اعزام نیروهای روس به افغانستان بود.طبق اظهارات عظیمی
تهاجم قوای سرخ به افغانستان جز کشتار ، ویرانی ، مهاجرت و تضعیف پایه های
اقتصادی کشور چیز دیگری به دنبال نداشت.وی می گوید : شوروی ها بعد از اشغال
افغانستان می خواستند به آب های گرم ، چاه های نفت و مراکز استراتژیک جهان
دست یابد که با شکست در افغانستان این هوس را با خود به گور بردند.به
عقیده بعضی از کارشناسان مسایل سیاسی ، ان چه باعث شکست روس ها در
افغانستان گردید قیام های مردمی در سراسراین کشور بود. که می توان به خروش
های مردمی در دره پیچ کامه ویش ، چارکنت ، زمین داور، هرات ، نداول و دره
صوف اشاره کرد.اقای عبدالباقی حصاری استاد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه
کابل در خصوص دلایل تجاوز روس ها در افغانستان می گوید: روس ها در فکر
ایجاد یک امپراطوری بزرگ بعد از اشغال افغانستان بودند.به گفته حصاری اتحاد
جماهیر شوروی در نظر داشت بعد از اشغال خاک افغانستان به سوی پاکستان
هندوستان ایران و خلیچ فارس پیش روی کند. تا با تصرف این مناطق امپراطوری
بز گی را در منطقه به وجود آورد.این که به چه تعداد از مردم افغنستان در
اثر تجاوز روس ها کشته ، زخمی ، اواره و معیوب شده اند تا هنوز آمار دقیقی
در دست نیست.طبق اظهارات معلولین جنگی و یا کسانی که در جبهه علیه روس ها
بودند عدم دسترس به تجهیزات نظامی و نبود اسلحه در سال های نخستین جنگ ،
باعث گردید تا میلیون ها افغان جان شان را از دست بدهند.عبدالغفور امینی با
وصفی که کاکا و برادرش را در جنگ علیه روس ها از دست داده است خودش نیز
حضور فعال در جبهه های جنگ داشته است.او می گودی: در آغاز جهاد سلاح
پیشرفته نداشتیم با اسلحه قدیمی مانند تفنگ یک تیره و پنج تیره می جنگیدیم
اما با یاری خداوند بعد ازمدتی با شکست دادن دشمن سلاح و تجهیزات نظامی شان
را به غنیمت می گرفتیم.امینی تنها دلیل پیروز و اشتراک مردم افغانستان در
جنگ علیه روس ها را دفاع از حریم کشور ، جهاد در راه خداوند و پیروزی حق بر
باطل خواند.جنرال ظاهرعظیمی نیز با بیان این مطلب که افغان ها در مقابل
سربازان خارجی حساس هستند گفت: افغان ها در چندین جنگ که در راس آن ها
خارجی ها بوده اند و به منظور اشغال کشورشان وارد افغانستان گردیده از خود
حساسیت نشان داده و حتی با دست خالی قشون متجاوز را شکست داده اند.قابل یاد
آوری است روس ها در افغانستان در حالی شکست خوردند که این کشور به تناسب
یک ابر قدرت شرق در جهان مطرح بود.
|
|
تجاوز و شکست " اتحات شوروی " در افغانستان مروری بر تاریخ از داوود خان - داکتر نجیب |
|---|
|
کشور
افغانستان حدود سی سال با بحران و آشوب دست به گریبان بوده است. سه دهه
خشونت و کشتار و جنگ .داخلی، در کشور پیامدهای ناگواری مانند نا امنی و
خرابی و فقر فراگیر بر جا گذاشته است.
گزارشگران
تاریخ معاصر افغانستان سال ۱۹۷۳را نقطه عطفی در تاریخ این کشور می دانند.
مردم افغانستان دهه ها و سده های طولانی از امنیت و آرامش نسبی برخوردار
بودند. رسوم و هنجارهای دیرین فئودالی و ایلیاتی شیوه های مسلط بر زندگی
افغانها بود و سنتهای عشیره ای در میان مردم رواج داشت.
| |
 |
در سال ۱۹۷۳ محمد داوود خان که
خود از خانواده پادشاهی بود، با کودتایی کمابیش آرام محمد ظاهر خان پادشاه
افغانستان را از سلطنت برکنار کرد، به نظام دیرپای پادشاهی پایان داد و
خود را رئیس جمهور کشور خواند.داوود خان که تلاش می کرد در جهان دوقطبی آن
روز در عرصه بین المللی به نوعی موازنه میان شرق و غرب دست بزند، رابطه ای
نزدیک با اتحاد شوروی برقرار کرد، که در سراسر مرز شمال همسایه قدرتمند
کشور بود. دوستی با "اردوگاه سوسیالیستی" باعث تقویت نیروهای چپ گرا در
داخل کشور شد.نیروهای چپگرا، و بیش از همه "حزب دموکراتیک خلق افغانستان"
که در ارکان دولت و ارتش نفوذ زیادی کسب کرده بودند، سرانجام در آوریل ۱۹۷۸
طی یک کودتای نظامی داوود خان را به همراه خانواده اش به قتل رساندند و
قدرت را به دست گرفتند. |
 |
این اقدام خونین که بدلیل وقوعش در ماه ثور (اردیبهشت) "انقلاب ثور" نام گرفت، نور محمد تره کی به عنوان رئیس شورای انقلابی اولین دولت کمونیستی افغانستان در رأس قدرت قرار گرفت.تشکیل یک حاکمیت طرفدار بلوک سوسیالیستی در کشوری با ساختار کهن فئودالی - عشیره ای، تشنج بی سابقه ای در کشور پدید آورد که به بحرانی فراگیر انجامید. حزب حاکم نیز از اختلاف و چنددستگی در امان نماند، و به دو شاخه اصلی تقسیم شد و تا آنجا پیش رفت که دو جناح "خلق" و "پرچم" در برابر یکدیگر جبهه گرفتند و به تسویه حسابهای خونین دست زدند. |
 |
در اکتبر سال ۱۹۷۸ تره کی قربانی یک توطئه کودتایی شد و در کاخ یا "ارگ ریاست جمهوری" به قتل رسید.حفیظ الله امین که به جناح "خلق" حزب حاکم وابسته بود، قدرت را به دست گرفت.سپس در دسامبر سال ۱۹۷۹ نیروهای ارتش سرخ اتحاد شوروی سابق، که گفته می شود توسط امین و برای حمایت از دولت آن کشور به افغانستان دعوت شده بودند وارد خاک افغانستان شدند. |
 |
در اولین اقدام پس از ورود نیروهای ارتش سرخ به افغانستان، "نیروهای اتحاد شوروی سابق امین را به قتل" رساندند و ببرک کارمل را
که رهبر جناح پرچم حزب دمکراتیک خلق افغانستان بود، را بر راس قدرت در
کشور قرار دادند.اشغال کشور توسط نیروهای بیگانه با مقاومت گسترده مردم
افغان روبرو شد و فاجعه ای هولناک به دنبال آورد که به بهای جان حدود "دو
میلیون" انسان تمام شد. بیش از پنج میلیون افغانی از میهن خود رانده و
فراری شدند.نیروهای مقاومت مسلح افغانستان که بیشتر تحت عنوان کلی
"مجاهدین" مبارزه می کردند، با حمایت کشورهای گوناگون و به ویژه با
پشتیبانی ایالات متحده، پاکستان و عربستان سعودی، توانستند ده سال در برابر
نیروهای روس ایستادگی کنند. اتحاد شوروی، در آخرین مرحله از عمر این
ابرقدرت، سرانجام به زانو درآمد.ارتش شوروی در سال۱۹۸۹ از خاک افغانستان
عقب نشینی کرد. دولت هوادار اتحاد شوروی سابق به ریاست دکتر نجیب الله بیش
از سه سال در برابر فشارهای سیاسی و نظامی مجاهدان دوام نیاورد.دولت او
سرانجام در بهار سال ۱۹۹۲ سقوط کرد. خود او سه سال بعد به دست جنگجویان
طالبان به شکل بیرحمانه ای به قتل رسید.پس از سقوط دولت نجیب الله، مجاهدان
دچار نفاق و چنددستگی شدند. افغانستان بیش از پیش در گرداب درگیری های
قومی و فرقه ای غرق شد. از دل این درگیری های خونین، عوامل طالبان به عنوان
نیرویی یکه تاز و سرکوبگر سر در آوردند و قلمرو خود را در کشور گسترش
دادند. آنها سرانجام در سال ۱۹۹۶ کابل را تصرف کردند.رژیم طالبان، که
بنیادگرایی اسلامی را شعار خود قرار داده بود، با پشت سرگذاشتن پنج سال
حاکمیت بر بخش اعظم افغانستان، به جرم "حمایت از تروریسم"، با حمله ائتلاف
بین المللی ضد تروریسم ، سرنگون شد.برای مردم افغانستان اشغال این کشور
توسط ارتش اتحاد شوروی بخشی دردناک و فراموش نشدنی از تاریخ میهنشان است
اما مردم و دولت ما با یاری خدا امپراتوری شوروی را از خاک خود بیرون راند. |
منبع: آریانات
به گزارش فارس نیوز، بیست وششم بهمن با یک واقعه مهم تاریخی یعنی سالروز خروج نیروهای شوروی از افغانستان مصادف است.
حادثه‌ای که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران سرنوشت تاریخ را عوض کرد و منجر به شکست قدرت پوشالی کمونیسم و کشور سردمدار آن یعنی شوروی شد.
سرآغاز تجاوز به افغانستان
سرنگونی رژیم شاهنشاهی در ایران و پیروزی انقلاب اسلامی در همسایگی افغانستان، فضای خلوتی را برای شوروی بوجود آورد که فکر تجاوز به افغانستان را در سر بپرورانند.
در شب ششم دی سال 1358 خورشیدی نیروهای شوروی تهاجم همه جانبه‌ای را از زمین و هوا به خاک افغانستان آغاز کردند و از مسیرهای بندر «شیرخان»، بندر «حیرتان»، بندر «تورغندی» و مسیر «اشکاشم» به این کشور هجوم آوردند.
نیروهای ارتش سرخ شوروی که شامل صدها تانک، نفربر زرهی، و کامیون‌های مملو از سرباز این ارتش بود با پشتیبانی هواپیماها و بالگردهای جنگی در نقاط از پیش تعیین شده در خاک افغانستان مسقر شدند.
قیام و مقاومت
قیام مردم مسلمان افغانستان که با آغاز کودتایی در 7 اردیبهشت سال1357 آغاز شده بود، با تجاوز نیروهای شوروی به خاک افغانستان شدت پیدا کرد و از آنجایی که اشغال افغانستان توسط شوروی برای مردم مسلمان افغانستان بسیار ناگوار بود، نهضت مقاومت در سراسر این کشور بر علیه نیروهای شوروی آغاز شد و خیلی زود نیروهای ارتش سرخ در افغانستان زمین‌گیر شدند.
جنگ مجاهدین مسلمان افغانستان بر علیه شوروی در یک تحلیل تاریخی «جنگ اسلام و کمونیسم» بود و طبق گفته «امیر اعتماد دانشیار» در کتاب «جنگ افغانستان و شوروی عامل فروپاشی کمونیسم» پس از هفتاد سال مبارزه سرد و گرم بین این 2 ایدئولوژی در آخرین جنگ کمونیسم علیه اسلام، ملت مجاهد افغانستان بی‌باکانه به عرصه رزم با «استالینیسم» قرن شتافته و سر انجام با شهادت نزدیک به 2 میلیون نفر از بهترین فرزندان خویش کمونیسم را از پای در آورد.
محکومیت تجاوز
مبارزات سیاسی مجاهدین در مجامع بین‌المللی، باعث انزوای شوروی در سطح دنیا شد و ملت‌های اسلامی حمایت همه جانبه خود را از مجاهدین و مردم مسلمان افغانستان اعلام کرده و تجاوز شوروی را به شدت محکوم نمودند.
سیّد روح‌الله مصطفوی موسوی خمینی رهبر و بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران در همان روزهای اول تجاوز شوروی به خاک افغانستان، این عمل را محکوم کرده و حمایت همه جانبه خود را از ملت مسلمان افغانستان اعلام فرمودند.
«آیت‌الله محمد آصف محسنی» یکی از رهبران جهادی این کشور در پیامی که به مناسبت سالروز تجاوز شوروی به افغانستان صادر کرد از مردم افغانستان خواست که از مساجد و حیسنه‌ها و مدارس دینی در سراسر افغانستان به عنوان پایگاه‌های تبلیغی علیه کفر «مارکسیسم» استفاده کنند و از اجتماعاتی که به نفع دولت باشد در اماکن مقدسه خودداری کنند.
در سال‌های مبارزه مردم افغانستان با ابر قدرت شرق، غربی‌ها حمایت همه جانبه خود را از مقاومت مردم افغانستان اعلام کردند.
آیت‌الله محسنی به کسانی که تحت تأثیر این گونه حمایت‌ها قرار گرفته بودند، هشدار داد: ملای روسی کسی است که حکومت مارکسیسم و ملحد «ببرک» را قانونی جلوه دهد و مردم را به سکوت تشویق نماید و ملای آمریکایی کسی است که محبت غربی‌ها و تمایل به آنان را در دل‌های مردم بیفکند.
تأثیر این مخالفت‌ها بر سیاست خارجی شوروی تا آنجا پیش رفت که در اواخر حکومت «برژینف» جامعه جهانی بخصوص دولت‌های مستقل دیگر هیج گونه اعتمادی را به زمامداران مسکو نداشتند.
علاوه بر شدت فشار نظامی که از طرف مجاهدین افغانستان به نیروهای شوروی وارد می‌شد در سطح بین‌المللی هم فشارها روز افزونتر می‌شد، به گونه‌ای که در سال‌های پایانی حضور نیروهای شوروی در افغانستان، 122 کشور عضو سازمان ملل خواهان خروج بدون قید و شرط ارتش سرخ از افغانستان شدند.
فعالیت دیپلماسی و سیاسی مجاهدین
مجاهدین نیز علاوه بر شدت بخشیدن بر فعالیت‌های نظامی خود در سطح بین‌المللی نیز فعالیت‌های گسترده‌ای را آغاز کرده و در ملاقات‌هایی که با برخی از سران کشورها داشتند، خواستار محکومیت و خروج نیروهای شوروی از افغانستان شدند.
آغاز شکست ارتش سرخ
مردم و مجاهدین مسلمان افغانستان در تمامی عرصه‌های معنوی، نظامی و همچنین در سطح سیاسی و بین‌المللی موفق شدند که خیلی زود ارتش سرخ شوروی را وادار به شکست کنند.
امیر اعتماد دانشیار محقق و نویسنده افغان بر این باور است که شکست شوروی در جنگ افغانستان با مجاهدین، کمتر از شکست نظامی آنها که منجر به خروج ارتش سرخ از افغانستان شد، نیست.
فشارهای بین‌المللی به تدریج آثار شکست سیاسی نظام کمونیستی را به همگان نشان داد. در عرصه نظامی نیز هر روز که از عمر جنگ شوروی و مجاهدین می‌گذشت، زمان به ضرر ارتش سرخ بود و مجاهدین با تجاربی که به دست آورده بودند، شرایط را برای شوروی بسیار دشوار ساختند.
نیروهای شوروی بر این باور بودند که اگر بتوانند در عرصه نظامی جبهه «احمدشاه مسعود» را در «پنجشیر» شکست دهند، می‌توانند در سایر نقاط افغانستان به پیروزی برسند، و بر اساس همین فرضیه آنان چندین حمله بزرگ را به دره پنجشیر سامان‌دهی کردند که در تمام این حملات شکست سختی را متحمل شدند.
«عبدالحفیظ منصور» یکی از شخصیت‌های جهادی در دره پنجشیر و نویسنده کتاب «پنجشیر در دوران جهاد» تلفات و خسارات نیروهای ارتش سرخ در یکی از جنگ‌های دره پنجشیر را این گونه ذکر کرده است:
«در این حمله، 6 هزار نظامی(سرباز) روسی و داخلی به هلاکت رسیده و 1500 تن از سربازان داخلی به اسارت درآمد و هواپیماهای ساقط شده جت و هلی‌کوپتر 45 فروند و تعداد تانک‌ها و سایر وسایل نقیله منهدم شده شوروی 700 دستگاه ذکر شده است.»
خروج از افغانستان
نیروهای شوروی پس از ناکامی‌هایی که در پنجشیر و سایر مناطق افغانستان متحمل شدند، تصمیم به آتش‌بس و سپس خروج از افغانستان گرفتند و مجبور شدند که زمینه خروج آبرومندانه خود را از افغانستان فراهم کنند.
در سال 1364 خورشیدی «گورباچ‌اف» رهبر اتحاد جماهیر شوروی به دیگر سران حزب کمونیست پیشنهاد کرد که راهی برای خروج از افغانستان پیدا کنند و در تاریخ 24 آبان سال 1364 گورباچ‌اف در یک سخنرانی علنی در گنگره حزب کمونیست اعلام کرد که باید وضعیت نظامی خود را در افغانستان تغییر دهیم وگرنه باید بیست یا سی سال دیگر به همین شکل، بی‌سرنوشت در افغانستان بمانیم.
سرانجام ارتش سرخ شوروی پس ازاینکه 50 هزار نفر از افراد خود را در افغانستان از دست داد و متحمل خسارت‌های سنگین مالی شد، پس از 9 سال و 50 روز، بدون کوچک‌ترین دستاورد نظامی و سیاسی، خاک افغانستان را ترک کرد.
آخرین مرحله از خروج نیروهای شوروی از افغانستان در 26 بهمن ماه سال 1367 خورشیدی با عبور از پل رودخانه «آمو» (دوستی) در منطقه حیرتان در شمال افغانستان از این کشور به پایان رسید.
«بوریس گروموف» فرمانده ارتش سرخ شوروی در افغانستان، یک روز پس از اینکه نیروهایش را از رودخانه آمو به سمت خاک شوروی عقب کشیده بود، گفت: «در گرداب خطرناکی گرفتار شده بودیم، نجات ما شبیه یک معجزه بود.»
اکنون آمریکا نیز به دنبال خروج آبرومندانه از گرداب افغانستان است، زیرا به هشدار خمینی راحل(ره) درخصوص تجاوز به افغانستان توجه نکرد و با حمله به این کشور زمینه‌ساز بسیاری از مشکلات اقتصادی و اجتماعی برای کشور خود شد.
این گونه است که بار دیگر تاریخ تکرار می‌شود و باید دید «جوزف دانفورد» که همانند همتای اهل شوروی خود «گروموف»، برای خارج کردن نیروهای آمریکایی از افغانستان آمده است، هنگام خروج از افغانستان چه خواهد گفت.
انتهای پیام/م
منبع:
فارس نیوز